Συνοικιακά σινεμά

Συνοικιακά σινεμά

Σινέ Μελίνα - Δυτικά προάστια

Αθηναϊκό Τρίο - Ειρήνη Παππά με Παντελής Ζερβός Υπομονή - Σύνθεση Τάκης Μωράκης, Στίχοι Γιώργος Γιαννακόπουλος

🌺🌼 Suburban cinemas

Όπως λέει και το τραγούδι του Λουκιανού Κηλαηδόνη "είναι κάτι νύχτες με φεγγάρι μες τα θερινά τα σινεμά"... η διασκέδαση στα θερινά σινεμά τείνει να εκλείψει. Πάνε πίσω στο παρελθόν οι πάνινες καρέκλες με τα σιδερένια τραπεζάκια στο πλάι, τα παρτέρια με τα γιασεμιά και τ' αγιοκλήματα, οι τυρόπιτες στο μπαρ μαζί με μια γκαζόζα ή σπράιτ αργότερα. Ο μικρός του μπαρ ή ο ίδιος ο μπάρμαν που περνούσε με τον κρεμασμένο στο λαιμό του δίσκο με τα ...εδέσματα φωνάζοντας "σάμαλι, παστέλι, κωκ", στα διαλείμματα που σηκώνονταν ο κόσμος να πάει στο μπαρ ν' αγοράσει ποπ-κορν, τσιπς που βιαζόταν να τα φάει ενώ ήταν ακόμη τα φώτα αναμμένα για το θόρυβο που 'καναν τα τσιπς που ο μπροστινός του γύριζε να τον κοιτάξει όταν τα έπαιρνε από τη σακούλα για το θόρυβο που έκαναν, και πόσες άλλες λεπτομέρειες... από κάποια άλλα θερινά που έξω είχαν και σουβλάκια και μπορούσες όταν έβγαινες να φας ένα καλαμάκι η γύρο με πίτα. 

Περασμένες εποχές που σήμερα το αποτύπωμα τους διατηρείται στα λιγοστά εναπομείναντα θερινά σινεμά, να θυμίζουν την ξενοιασιά, τη φτηνή διασκέδαση, αλλά κυρίως την ποιότητα των έργων του παρελθόντος καθώς προβάλουν συνήθως αφιερώματα σε μεγάλους σκηνοθέτες ή ηθοποιούς. Όμως και πάλι λιγοστοί μάλλον είναι οι θεατές, καθώς δεν αφήνουν το σπίτι τους βλέπουν ταινίες στη τηλεόραση "βάζει καλές ταινίες" ισχυρίζονται. Η μετακίνηση έξω είναι κάτι που το αποφεύγουν καθώς απορροφημένοι στις σκέψεις τους, συνήθη προβλήματα καθημερινότητας, δεν τους αφήνει χώρο ή δε θέλουν να μπλεχτούν και με άλλες προοπτικές για το βράδυ του στυλ "που θα πάμε απόψε; πάμε κανα σινεμά;" Όχι! αν είναι να βγουν, θέλουν την παρέα με φίλους, να πιουν το κρασάκι τους, να διασκεδάσουν. 

Έτσι η παλιά συνήθεια του συνοικιακού σινεμά εξέλειψε, όπως τα ίδια τα σινεμά που 'γιναν υπαίθρια πάρκιν, ή κτίστηκαν πολυκατοικίες, όπως και η άνεση που προσέφεραν στους θεατές που τώρα στριμωγμένοι στα σπίτια βγαίνουν στο μπαλκόνι το καλοκαίρι, κοιτάζοντας αδιάφορα την κίνηση του δρόμου. Παλιές συνήθειες, παλιές όμορφες στιγμές, που κι αυτές πια χάθηκαν στο διάβα του συρμού, που μένουν να θυμίζουν - όσες εναπομείνασες αυλές με τα θερινά, πόσο όμορφες ήταν οι παλιές ξένοιαστες ώρες μιας νύχτας, που στόλιζε με μύρια αστέρια που τρεμόπαιζαν στον μαύρο ουρανό, αν σήκωνες το κεφάλι προς τ' αστέρια, προς το φεγγάρι, που τώρα πια, είναι περισσότερο μελαγχολικό από ποτέ...

Τα θερινά σινεμά - Λουκιανός Κηλαηδόνης 2008 Μεταξουργείο