Ο Μπακαλόγατος

Ζήκος, Ο μικρός του μπακάλη

Κώστας Χατζηχρήστος - Ο Μπακαλόγατος

 Ο Μπακαλόγατος (Της Κακομοίρας) 1963

Το γνωστό έργο με τίτλο "Ο Μπακαλόγατος" (Της Κακομοίρας) 1963 βασισμένο στο θεατρικό έργο των Χρήστου και Γιώργου Γιαννακοπούλου, όπου πρωταγωνιστούσε ο Κώστας Χατζηχρήστος, γυρίστηκε στην παλιά γειτονιά του Μεταξουργείου σ' ένα παλιό μπακάλικο μέσα, όπου πρωτοστατούσε το παιδί για τα θελήματα - ο Ζήκος, που έδινε ζωή στο καθημερινό "αλισιβερίσι" των κατοίκων που έμπαιναν να ψωνίσουν τα χρειαζούμενα της μέρας. Επίσης μοίραζε με το ποδήλατο τις παραγγελίες των νοικοκυρών.

Γνωστή επιτυχημένη ατάκα του Ζήκου προς πελάτη: "Μη χτυπάς παλαμάκια εσύ που θέλουμε τρεις κιμωλίες τη βδομάδα για γράψε σβήσε τα βερεσέδια σου!"

Άλλη λεπτομέρεια από το γύρισμα της ταινίας: Ο Ζήκος (Κώστας Χατζηχρήστος) δεν ήξερε ποδήλατο, αντί αυτού έκανε ο σκηνοθέτης Ντίνος Κατσουρίδης στις σκηνές του αείμνηστου Κώστα Χατζηχρήστου με το ποδήλατο!

Κώστας Χατζηχρήστος - Ο Μπακαλόγατος 1963 (της Κακομοίρας) σκην. Ντ. Κατσουρίδης

Ο Μπακαλόγατος 🛍 - "Πως να 'μαστε... ; Προσεχώς καλύτερα!" Εγχρωματσμένη κόπια

Σήμερα αυτό το παλιό οίκημα υπάρχει και έχει ανακαινισθεί χωρίς ν' αλλάξει τίποτα από το χαρακτήρα του πριν από 60 σχεδόν χρόνια: ο ίδιος πάγκος του μπακάλη, τα ράφια με την πραμάτεια πίσω, το ξύλινο παλιό πάτωμα, τα συμπαγή πατζούρια απ' έξω.

Η παλιά ταβέρνα αυτή λειτουργεί πλέον σαν ουζερί με την παλιά του επιγραφή 🔻"Ο Ακροβάτης" και αξιοποιήθηκε με επιτυχία, σαν διατηρητέο κτίσμα (1889) με όλες τις αναγκαίες επεμβάσεις για τη λειτουργία ενός σύγχρονου μεν, αντίγραφο δε, του παλιού οινο-παντοπωλείου Χρυσές Καρδιές: λίγο πιο κάτω, κοντά στα στούντιο της Φίνος Φιλμ, όπου σέρβιραν το τσίπουρο με λίγες ελιές, μορταδέλα, ντομάτα, με μεγάλες φέτες φρέσκο ψωμί.

"Οινοπαντοπωλείο" Χρυσές Καρδιές Μεταξουργείο

Κώστας Χατζηχρήστος - Σύντομο Βιογραφικό

Ο Κώστας Χατζηχρήστος παιδί πολυμελούς οικογένειας, γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1921. Αρχικά φοίτησε στη Στρατιωτική Σχολή Σύρου, μετά στην Καβάλα. Στη συνέχεια η οικογένεια του εγκαταστάθηκε στην Αθήνα, στο Παγκράτι και ο ίδιος άρχισε την ενασχόληση του με το θέατρο - καμμία σχέση με τα στρατιωτικά...

Θίατρο: Αρχικά βρήκε δουλειά στο θίασο της Νίτσας Γαϊτανάκη στον Πειραιά στο θέατρο Μισούρι, όπου έπαιξε στο Στραβόξυλο του Ψαθά. Από το 1945 έως το 1948 δούλεψε με το θίασο οπερέτας του Παρασκευά Οικονόμου και εμφανίστηκε στα βαριετέ "Πεύκα" με τον Γιώργο Οικονομίδη και "Όασις" με τον Μίμη Τραϊφόρο. Την περίοδο 1949-50 συμμετείχε στο μουσικό θίασο Κούλας Νικολαΐδου στο θέατρο "Βερντέν" της λεωφόρου Αλεξάνδρας.

Ο "Βλάχος" Θύμιος

Στο "Βερντέν"(θερινό θέατρο μεγάλης χωρητικότητας) ο Χατζηχρήστος θα κάνει και την πρώτη του μεγάλη επιτυχία στο ρόλο του βλάχου Θύμιου, ένα ρόλο που εμπνεύστηκε ο αδελφός της α΄συζύγου του Μαίρης Νικολαίδου - ο Κώστας Νικολαΐδης, της συγγραφικής τριάδας Νικολαΐδη - Ελευθερίου - Λυμπερόπουλου. Από το 1953 έως το 1955 συνεργάζεται με την Καίτη Ντιριντάουα και τον Κούλη Στολίγκα. Το 1955, όταν ο θίασος ανεβάζει στο "Περοκέ" την επιθεώρηση "Κόκα-κόλα" των Γιαλαμά - Θίσβιου - Πρετεντέρη, πλέκεται και το ειδύλλιό του με την Ντιριντάουα. Παντρεύτηκαν και απέκτησαν μία κόρη. Ο γάμος τους έλαβε τέλος το 1975. Η Καίτη Οικονόμου, όπως ήταν το πραγματικό όνομα της Ντιριντάουα, πέθανε το Φεβρουάριο του 1996.

Κινηματογράφος: Στον κινηματογράφο, ο Χατζηχρήστος πρωτοεμφανίστηκε το 1952 με την ταινία Ο πύργος των ιπποτών των Γιώργου Ασημακόπουλου - Νίκου Τσιφόρου. Σημείωσε τεράστια επιτυχία και στο θέατρο. Μια από τις μεγαλύτερες επιτυχίες στην καριέρα του ήταν ο "Ανθρωπος που γύρισε από τα πιάτα", που πρωτανέβηκε το χειμώνα του 1968-69 με συνθιασάρχες την Άννα Φόνσου και τον Διονύση Παπαγιαννόπουλο. Υπήρξε παραγωγός τριών ταινιών και σκηνοθέτης οκτώ.

Η φιλμογραφία του ξεκινά το 1941 (Νύχτα χωρίς ξημέρωμα), συνεχίζει το 1952 (Ο Πύργος των Ιπποτών) με έτη ακμής από το 1958 με τις ταινίες Η Λίζα το' σκασε, Λαός και Κολωνάκι, ο Ηλίας του 16ου (ρ. Ηλίας), Να ζήσουν τα φτωχόπαιδα, Το έξυπνο πουλί (ρ. Λουκάς Μανής) 1961, της Κακομοίρας (ρ. Ζήκος) 1962, κ.ά και φθάνει έω το 2001 (Αλέξανδρος και Αϊσέ ρ. επιστάτης σχολείου) - έτος που απεβίωσε από πνευμονικό οίδημα έχοντας εντωμεταξύ χάσει πρόωρα, την γ΄σύζυγό του σε νέα ηλικία, αλλά και έχοντας δημιουργησει μεγάλα χρέη.